’Η επίθεση σε δίκτυα ηλεκτρονικών υπολογιστών (computer network attack) και η χρήση βίας κατά το διεθνές δίκαιο. (Η επίθεση σε δίκτυα η/υ με τη χρησιμοποίηση των η/υ και δικτύων ως όπλων.)’’
Υπό Βασιλείου Γ. Μακρή, Στρατιωτικού Δικαστή Β’
Κουτσαγγέλης Γεώργιος, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στα «ΠΟΙΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» τόμος 2011, σελ. 752
ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών
Τμήμα: Νομικής
Τομέας: Ποινικών Επιστημών
Επιβλέποντες Καθηγητές: κ. Χρίστος Χ. Μυλωνόπουλος
κ. Δημήτριος Κιούπης
ΕΙΣΗΓΗΣΗ – ΕΡΓΑΣΙΑ στο Ουσιαστικό Ποινικό Δίκαιο:
«Ενδεχόμενος Δόλος»
Εξάμηνο: Α’ – Χειμερινό
Παπαδημητρίου Γιαννίκος (Γιάννης), Α.Μ: 663 Π.Μ.Σ.
(Πάρεδρος Στρατιωτικών Δικαστηρίων)
Αθήνα, Μάιος 2010
MILITARY JUSTICE IN GREECE; HISTORICAL EVOLUTION, CONTEMPORARY INSTITUTIONAL DEVELOPMENTS AND FUTURE PROSPECTS.
SOTIRIOS KYRKOS (LLB, MA., LLM, PhD Cand.)
Military Judge,
Deputy Public Prosecutor, Athens Air Force Military Court
Advisor, Military Justice Department, Hellenic Ministry of National Defence.
One of the oldest instances of the administration of military justice in ancient greek history can be traced in the 4th century B.C; in 330 B.C., Filotas, the leader of the cavalry of the Macedonian Army and close friend of Alexander the Great, was condemned to death by a military tribunal on the grounds that he didn’t act to suppress a conspiracy against king Alexander. Turning to modern times, it is remarkable that already in 1822, during the first months of the Greek uprising against the Ottoman rule, the first National Convention held in the ancient site of Epidavros, issued a decree by which the French military legislation, subject to the necessary modifications, would be applicable in order to maintain order and discipline within the revolutionary corps. After the establishment of the modern independent Greek state in 1828 and the formation of regular armed forces, the 1st Governor of Greece Ioannis Kapodistrias decided to extend the application of French military and naval penal legislation.
THE PROSECUTION AND PUNISHMENT OF CRIMES AGAINST HUMANITY; SOME RECENT THEORETICAL AND JURIDICAL DEVELOPMENTS
Sotirios E. Kyrkos
Military Judge
Vice-Prosecutor, Athens Air Force Court
As it is widely known, the first instance of written definition in a legal instrument of the term “crimes against humanity” dates back in 8-8-1945, with the conclusion of art. 6 of the London Charter, which formed the legal basis for the indictment of the major World War II German criminals in Nuremberg. However, setting aside the need to stipulate a clear legal definition of crimes against humanity, as a distinct category of crimes both in national and international level, in order to facilitate their judicial prosecution and punishment, a number of vexed questions arises which have to be answered. First of all, what exactly constitutes the moral and normative basis for the formulation of this particular category of crimes? Why the existing penal provisions and juridical mechanisms in the national level are deemed insufficient for the effective suppression of crimes against humanity, thus leading the international community to the conclusion of special treaties and the creation of international enforcement mechanisms for the apprehension, prosecution and sentencing of the perpetrators? To what extent could be deemed permissible to overcome the obstacles set by the once considered as sacred and inviolable principle of national sovereignty?
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ(;) ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
(FORCIBLE HUMANITARIAN INTERVENTION)
Υπό Βασιλείου Γ. Μακρή
Στρατιωτικού Δικαστή Β’
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Ι. Εισαγωγή
ΙΙ. Η Ανθρωπιστική Επέμβαση στη Γενικότερη Προβληματική της Ερμηνείας του Άρ-θρου 2(4) του Χάρτη και της Χρήσης Βίας στις Διακρατικές Σχέσεις
1. Γενικά
2. Ιστορική θεώρηση της ‘ανθρωπιστικής επέμβασης’
2.1. Μέχρι το 1919
2.2. Περίοδος 1945 – 1989
2.3. Περίοδος 1989 – 1999
3. Ειδικά η περίπτωση του Κοσόβου
3.1. Η υπόθεση του Κοσόβου στο Διεθνές Δικαστήριο
ΙΙΙ. Η Καθαρά Νομική Συζήτηση και τα (Νομικά) Επιχειρήματα, Υπέρ και Κατά
1. Ανάλυση της πρακτικής των κρατών και των επιχειρημάτων τους
2. Υπάρχει ‘ευθύνη προστασίας’-;
3. Η περίπτωση του Darfur : αδυναμία, απροθυμία και σκοπιμότητες εναντίον της ‘ευθύνης προστασίας’ και του ‘δικαιώματος ανθρωπιστικής επέμβασης’
IV. Η προσέγγιση του ζητήματος από τον γράφοντα. – Οδεύουμε προς τη Δημιουργία Κα-νόνα Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου ;
V. Συμπεράσματα
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ (ΕΔΔΑ) ΣΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
Σωτήριος Ε. Κύρκος , Μ.Α., LLM (London),Υπ. Διδάκτωρ, Τμ. Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών/ Πάντειο Πανεπιστήμιο
Aντεισαγγελέας Αεροδικείου Αθηνών
(Εισήγηση που παρουσιάστηκε στο 4ο Σεμινάριο Διεθνούς Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου, που έλαβε χώρα στο Ναύπλιο την 1-4/5/2008)
ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
(ή η διολίσθηση από την αρχή «nullum crimen, nulla poena sine lege certa, stricta,praevia et scripta» στην αρχή «nullum crimen sine jure»).
Σωτηρίου Ε. Κύρκου
Αντεισαγγελέα Αεροδικείου Αθηνών,
Υπ. Διδάκτορα Παντείου Πανεπιστημίου/Τμ. Διεθνών και Ευρωπαϊκών
Σπουδών.
(Δημοσιεύθηκε στα «ΠΟΙΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ»,τόμος ΝΗ΄(2008),σ.967-74).
Περίληψη: Ο χαρακτήρας των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, ως ειδεχθών πράξεων που πλήττουν όχι μόνο ατομικά έννομα αγαθά αλλά και την ίδια την ιδέα της ενιαίας ανθρωπότητας, υπαγορεύει την ανάγκη για αποτελεσματική δίωξη και τιμωρία των εγκλημάτων αυτών, τόσο σε εθνικό όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο. Από την εποχή των Δικών της Νυρεμβέργης μέχρι σήμερα ,τόσο σε τμήμα της θεωρίας όσο και στο πλαίσιο της νομολογίας εθνικών και διεθνών δικαστηρίων, παρατηρείται μια ευδιάκριτη τάση συρρίκνωσης και απονεύρωσης της αρχής της νομιμότητας στην αυστηρή της εκδοχή, η οποία επιχειρείται να δικαιολογηθεί μέσω της επιβεβλημένης διαφορετικής ανάγνωσής της υπό το πρίσμα της λογικής του διεθνούς δικαίου, προς εξυπηρέτηση της ανάγκης αποτροπής της ατιμωρησίας των υπευθύνων. Η στέρεη, όμως, εμπέδωση της αρχής της νομιμότητας στο ισχύον διεθνές συμβατικό δίκαιο δεν επιτρέπει θεμιτές αποκλίσεις στο όνομα υπέρτερων σκοπιμοτήτων, όσο καλοπροαίρετες κι αν τυγχάνουν, αφού με τον τρόπο αυτό τίθεται σε σοβαρή δοκιμασία η αξιοπιστία των εθνικών και υπερεθνικών μηχανισμών δίωξης και τιμωρίας των διεθνών εγκλημάτων.
Πέτρου Ράλλη 1, Αθήνα, 17778
Τηλ. Επικοινωνίας: 2103488330
Τηλ. Επικοινωνίας: 2103488327
fax: 210 3488427
Email: edlsd@hotmail.gr